Het succes van Hitler

In 1938 werd Oostenrijk door Duitsland geannexeerd en in 1939 bezette het het westelijk deel van Tsjecho-Slowakije. Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk (de overwinnaars van de Eerste Wereldoorlog dus) zagen dit door de vingers. Maar toen Duitsland op 1 september 1939 Polen binnenviel om het grondgebied, dat het door het vredesverdrag in 1919 was kwijtgeraakt, te heroveren, werden ze boos en ze verklaarden op 3 september 1939 Duitsland de oorlog. Dat was het begin van de Tweede Wereldoorlog.

Hitler had een verdrag met Stalin gesloten, de leider van de Sovjet Unie (Rusland). Beide landen spraken af dat ze elkaar niet zouden aanvallen. Een week na de ondertekening viel Duitsland Polen aan. De Sovjet-Unie viel Polen vanaf de oostkant aan. Het bleek dat de twee landen in het diepste geheim ook hadden afgesproken elk een deel van Polen te bezetten. Polen zat ingesloten en gaf zich na een maand dapper tegenstand te hebben geboden, over. De Sovjet-Unie wilde echter nog meer. Dit leidde tot de Winteroorlog Nu Frankrijk Duitsland de oorlog had verklaard, was het zaak dit land te verslaan. Adolf Hitler had een plan opgesteld, waarbij de aanval, anders dan in de Eerste Wereldoorlog, niet alleen via België liep, maar ook door Nederland. Op de dag dat de oorlog in Nederland begon (10 mei 1940) vielen al de eerste slachtoffers. Dit waren geen mensen, maar dieren. Dichtbij de plaats waar gevochten werd, op de Grebbeberg, lag Ouwehands Dierenpark. Voordat de (wilde) dieren zouden uitbreken werden ze allemaal door de directeur zelf doodgeschoten. Op een ijsbeermoeder na met twee jonge ijsbeertjes. Dat kon de directeur niet over zijn hart verkrijgen. Ze overleefden gelukkig het oorlogsgeweld.

De meeste wapens die Nederland had, waren erg verouderd, terwijl de Duitsers behalve over een grote overmacht, over het modernste materiaal beschikten. Als laatste verdedigingslinie had Nederland de Nieuwe Hollandse Waterlinie, die van Amsterdam naar Noord-Brabant liep, maar die is uiteindelijk niet gebruikt.

Het Bombardement van Rotterdam, na vijf dagen strijd, dwong Nederland ten slotte op de knieën. De Duitsers dreigden ook Utrecht en andere Nederlandse steden te bombarderen. 15 mei 1940 tekende de Nederlandse opperbevelhebber, generaal Henri Winkelman, de Nederlandse overgave. Door steun van Frankrijk bleef Zeelandnog vier dagen langer uit Duitse handen.

De Koninklijke familie vluchtte snel naar Engeland. Ze kwamen pas in 1945 terug toen de oorlog was afgelopen en alle gevaar was geweken. De Nederlanders, die vijf jaar lang hadden gezucht onder de Duitse terreur en honger hadden geleden, stonden met ingevallen wangen langs de weg met vlaggetjes te zwaaien toen de koningin terugkeerde in Nederland. Ze zag er gelukkig heel wat beter uit dan al die magere landgenoten, die ze al die jaren zo vreselijk had gemist. "Leve de koningin!" en "Oranje boven!" riepen die. De koningin was zichtbaar ontroerd. Een dikke traan biggelde over haar wang. “Mijn volk!" mompelde ze.

België hield het iets langer vol dan Nederland en capituleerde na 18 dagen (de zogeheten Achttiendaagse Veldtocht) op 28 mei 1940 en Frankrijk ten slotte op 25 juni 1940. Hitler had voor de Franse capitulatie speciaal de historische treinwagen laten overkomen, waarin in 1918 (na de door Duitsland verloren Eerste Wereldoorlog dus) Duitsland de overgave had getekend. Nu moesten de Fransen in dezelfde treinwagon dezelfde vernedering ondergaan.

Hierna zou Engeland aan de beurt komen. Om de invasie daarvan voor te bereiden, zou eerst het luchtruim moeten worden veroverd. Maar de Duitse "Luftwaffe" (luchtmacht) leed in de Slag om Engeland (zomer/herfst 1940) een onverwachte nederlaag tegen de Britse RAF (Royal Airforce). De invasie werd afgeblazen en op de lange baan geschoven.

Ook in Noord-Afrika, in Egypte, Tunesië en Libië werd gevochten en leverden de Duitsers en de Italianen slag met de Britten. Groot-Brittannië stond toen onder leiding van generaal Bernard Montgomery. Na aanvankelijke successen, die vooral te danken waren aan de zeer bekwame Duitse generaal ErwinRommel, moesten de Duitse en Italiaanse troepen in mei 1943 capituleren, nadat de Amerikanen de Britten te hulp waren geschoten.

Want de Amerikanen waren zich inmiddels ook met de strijd gaan bemoeien. Dat kwam door de Japanse aanval op de Amerikaanse basis Pearl Harbor op Hawaï in de Stille Oceaan. Het boterde al een tijd niet tussen Amerika en Japan. De Amerikanen bezaten in Zuidoost-Azië de Filipijnen als kolonie en hadden er ook nog allerlei andere belangen. Japan wilde daarentegen over heel Zuidoost-Azië heersen en als het even kon over de hele Stille Oceaan. Maar na de aanval op Pearl Harbor was driekwart van de Amerikaanse vloot uitgeschakeld en had Japan voorlopig vrij spel. Het bezette grote delen van Zuidoost-Azië (waaronder de Filipijnen en Nederlands-Indië). Na verloop van tijd werden ze echter stukje bij beetje teruggedrongen en uiteindelijk, in augustus 1945, dwongen twee Amerikaanse atoombommen op Japan de Japanners tot capitulatie (overgave) (Voor D-Day hebben de geallieerden al eerder een keer geprobeerd aan land te komen in Frankrijk. Zie nu: Raid op Dieppe)

Op 6 juni 1944 vielen de geallieerden de Duitsers aan op de stranden van Normandië in Frankrijk. "D-Day" wordt die dag genoemd. Dat is Engels voor Decision Day, de dag van de beslissing. Dit was het begin van de bevrijding van West-Europa. Eerst wilde Eisenhower, de bevelhebber van de geallieerden, de invasie op 5 juni houden, maar toen woedde er voor de kust een hevige storm. Eerst landden 's nachts parachutisten om een gat in de Duitse linies te maken. En daarna landden er infanteristen op het strand. Je hebt ook verschillende spellen en films over D-Day.

De parachutisten (paratroepers) moesten in het donker uit een vliegtuig springen om tegen de vijand te vechten. Dit gaf grote problemen. Ze moesten elkaar eerst allemaal zoeken, maar dat ging niet zo snel. Tegen de tijd dat ze elkaar gevonden hadden was een groot deel al gesneuveld. Maar na verloop van tijd braken ze door de Duitse linies heen en drongen steeds verder op. Toch duurde het nog een jaar, voordat heel Europa was bevrijd (8 mei 1945). Hitlers droom van een duizendjarig rijk ging in rook op en hij pleegde vlak voor de bevrijding zelfmoord in zijn ondergrondse bunker in Berlijn. En in het verre oosten capituleerden de Japanners nog later, pas in augustus 1945.

Heel Nederland vierde feest en niets kon de vreugde meer verstoren, maar toen gebeurde het. Op de dam in Amsterdam waren er nog Duitse soldaten die zich nog niet hadden overgegeven. Op 7 mei (2 dagen na de bevrijding) werd er vanuit een huis in de wilde weg geschoten. Iedereen zocht dekking voor de kogels. Ze schuilden achter lantaarnpalen en een orgeltje dat stond te spelen. Toch vielen er 19 doden en raakten 117 mensen gewond voordat de daders werden gepakt. De slachtoffers die hierbij vielen zijn de laatste slachtoffers die de Duitsers maakten in ons land. Het was afgelopen voor het Duitse leger en na 5 jaar oorlog voeren sjokten Duitse soldaten over de afsluitdijk terug naar Duitsland.